من با چشم هایم دل پسرها را اسیر خودم میکنم
وقتی انسان سری به بیمارستان ها می زند و بیمارانی را می بیند که از نعمت سلامتی محرومند . جوانهائی را می بیند که چگونه روی تخت ها افتاده اند و در آرزوی روزی هستند که بتوانند با پای خود به محیط خانواده و جامعه باز گردند آنگاه متوجه نعمت سلامتی می شود. این سلامتی و زیبائی که از بزرگ ترین نعمت های خداوند است تشکر لازم دارد و حداقل تشکر و سپاس گذاری این است که بوسیله همان نعمت با بخشنده نعمت مخالفت و معصیت نکند. خواهرم این بار که در آینه نگاه می کنی لحظاتی با خود بیاندیش که چه کسی این چشمان زیبا را به تو داده است ؟ این همه ظرافت دقت راستی اگر این چشم ها نباشد زندگی کردن تو چه قدر مشکل می شود ؟ آیا انصاف است که با همین نعمت ها با دشمن خدا (شیطان) همکاری کنی و خواسته بخشنده آن را نادیده بگیری ؟ خواهرم تقاضا دارم با حوصله و دقت کافی به این عبارات دقت کنی اگر روزی همراه با فرزندانت از راهی عبور کنی و چند کودک را ببینی که در حال بازی هستند و از سبد سیبی که همراه داری به هر کدام سیبی بدهی ولی آنها نه تنها از تو تشکر نکنند بلکه کمی از سیب ها را خورده و باقیمانده آن را به سر و صورت فرزندت بزنند و او را مجروح کنند قضاوت تو درباره آنها چیست ؟ درست است که خدا فرزند ندارد. اما مردم بندگان خدا و خانواده او هستند. اگر خانمی به جای شکر نعمت زیبائی و سلامتی سبب بیماری روحی و آسیب دیدن باطن و روان بندگان خدا شود و آنها را از راه سعادت و کمال منحرف کند و به بیراهه هواپرستی و شهوترانی بکشاند . چنین فردی که تفاوتی با آن کودک ناسپاس دارد ؟ آری شکر نعمت زیبائی و سلامتی انگیزه مهم دیگری برای رعایت پوشش خدا پسندانه است. بدان که خدا فرموده " هر چیزی زکاتی دارد و زکات زیبائی عفت است".
مد روز بودن یک ضرورت زندگی من است 